Foto, Frans Bremen

Moving on, is een eigen lied dat Bertien voordroeg toen ze  het Straatmuzikanten concours had gewonnen in 2017.

De Reverence schreef Bertien naar aanleiding van een optreden bij meervoudig gehandicapten. De band zonder woorden, met enkel liefde die op magische wijze ontluikt. De puurste vorm van spiritualiteit werd vormde zich voor haar ogen.

Het schrijven van muziek begon allemaal in een folk achtige stijl. Begeleid met klassieke gitaar. In het verleden heeft Bertien ook covers gespeeld van Ierse en Engelse Folk. De laatste jaren ben is ze begonnen liedjes in het dialect en in het Nederlands te schrijven. De natuur vormt een grote inspiratiebron. Het liefste trek ze zich met haar gitaar terug in het bos of in het park, of gewoon langs de Geul. Om daar de muziek verder uit te werken, muziek te schrijven of gewoon even lekker zingen. Dan wordt ze altijd verrast met een vogelconcert. Heerlijk is dit. Dit geeft haar tevens meer motivatie om door te gaan met schrijven. Het brengt bij haar de stroming op gang.

Muziek, een levensvorm op zich. Muziek vertelt verhalen zonder woorden. Een taal die we over de hele wereld kunnen verstaan. De magie van elk instrument dat haar mooie klanken weerspiegelt in de ruimte die wordt geschonken door het hart dat zich opent. Ogen die niet meer langer gesloten zijn. Handen die samen komen, zonder dat ze elkaar hoeven te raken. Het gaat de wereld rond. Houd mij vast want ik heb het even nodig, maar dat hoef je nooit te vragen. Want de melodie draagt jouw altijd.

Bertien schreef ook twee muzikale verhalen, The "Lady and the Lake" en "Little White House". Verder vindt ze het leuk om thema concerten te geven. Zoals de Keltische reis en in Vogelvlucht. De Keltische reis omvatte Keltische, Ierse en Engelse Folk. Terwijl in Vogelvlucht, muziek vanuit verschillende werelddelen te horen was.

When the Sun meets the Moon, een lekker lounge liedje. Liedjes die binnenvallen bij het vallen van de nacht.

Wo best du dan, live opgenomen in het Pesthuys Maastricht op 14 februari 2025

 

De Dunne Lien, spontaan opgenomen in de natuur, in Valkenburg aan de geul.